Πασχαλίδης Μιλτιάδης : Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος (1995)

[EnterG]

Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος (1995)



Tracklist

1)Απόψε Η Νύχτα
2)Τα Μπλουζ Της Άγριας Νιότης
3)Σαν Τραγουδάκι
4)Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος
5)Πεθαμένες Καλησπέρες
6)Νεράιδα Δίχως Παραμύθι
7)Κούκλα Από Χαρτί
8)Ο Κ. Αριστείδης
9)Μάτια Που Δεν Βλέπονται
10)Δε Μ' Ένοιαξε Να Χάσω
11)Το Τραγούδι Της Πεταλούδας
12)Ήλιος Για Τα Μάτια σου
13)Ο Παραμυθάς

phpBB [video]

1)Απόψε Η Νύχτα

Απόψε η νύχτα δεν περνά
Κι είναι νωρίς ακόμα
Κι οι δείκτες λες και κόλλησαν
Και γίναν ένα σώμα

Είπα να πιάσω ένα σκοπό
Να θυμηθείς μαζί μου
Μα η μουσική μου είναι φτηνή
Φτηνή και η φωνή μου

Από αύριο πρωί πρωί
Σαν πάρει και χαράξει
Μπορεί στην τρύπια μου ζωή
Να χουν όλα αλλάξει

Λεπτό λεπτό στα χνάρια της
Με πάει και με σέρνει
Η νύχτα αυτή που δε περνά
Και τίποτα δε φέρνει

2)Τα Μπλουζ Της Άγριας Νιότης

Μέσα στην πόλη αριθμός
Χαράματα Τετάρτης
Τους δρόμους παίρνεις μοναχός
Σβησμένος απ’ το χάρτη

Κάτι παλιά περάσματα
Σε υπόγειες διαβάσεις
Εφηβικά τεχνάσματα
Των φίλων τα φαντάσματα
Που θες να προσπεράσεις

Ένας σπουργίτης στη βροχή
Της ερημιάς ιππότης
Να τραγουδάει κάθε πρωί
Τα μπλουζ της άγριας νιότης

Μπουφάν παλιομοδίτικο
Και βήμα κουρασμένο
Ψάχνεις κρυμμένα "σ’ αγαπώ"
Σε τοίχο ξεβαμμένο

Σεργιάνι μες στις γειτονιές
Που έπαιζες παιδάκι
Κυνηγητό με τις σκιές
Όσων χαθήκαν μες στο χθες
Ζητώντας μιαν Ιθάκη

Ένας σπουργίτης στη βροχή
Της ερημιάς ιππότης
Να τραγουδάει κάθε πρωί
Τα μπλουζ της άγριας νιότης

Ένας σπουργίτης στη βροχή
Στο σύρμα τυχοδιώκτης
Να τραγουδάει κάθε πρωί
Τα μπλουζ της άγριας νιότης

Μέσα στην πόλη αριθμός
Χαράματα Τετάρτης
Τους δρόμους παίρνεις μοναχός
Σβησμένος απ’ το χάρτη

3)Σαν Τραγουδάκι

Έτσι που ήρθες κι έφυγες δε σ’ έμαθα ποτέ
Πίσω απ’ τα δυο σου μάτια πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου `μεινες
π’ όλο ξεχνάω τους στίχους

Και σε σφυρίζω, σε σφυρίζω
Στα στενά σε μουρμουρίζω
Μες τα λόγια σου βραχνιάζω
Σε μπερδεύω σε φωνάζω

Κι είναι και τώρα όπως και τότε
Όπως τα βράδια που μου λείπεις
Σαν το τσιγάρο που αργοσβήνει
Το άγγιγμα σου που μ’ αφήνει

Πως άρχισες και τέλειωσες
δεν έμαθα ποτέ
Σε μια σταλίτσα γέλιο
πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου `μεινες
π’ όλο ξεχνάω τους στίχους

4)Παραμύθι Με Λυπημένο Τέλος

Κάποτε γνώρισα μια λίμνη
μάτια μου, μάτια μου
κάποτε γνώρισα μια λίμνη
που ‘θελε να ‘ναι θάλασσα

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
μάτια μου, αχ μάτια μου
κάποτε αντάμωσα μια πέτρα
που ‘θελε βράχος να γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Κάποτε αγάπησα μια κόρη
μάτια μου, μαύρα μάτια μου
που ρωτούσε κάθε αγόρι
πότε γυναίκα θα γενεί

Και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
την τρώει το μαράζι

Έχουν περάσει χρόνοι δέκα
μάτια μου, αχ μάτια μου
η κόρη γίνηκε γυναίκα
μα εγώ απόμεινα παιδί

Και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι
και κάθε που χαράζει
με τρώει το μαράζι

5)Πεθαμένες Καλησπέρες

Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ’ της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι’ ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό,τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ’ άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

6)Νεράιδα Δίχως Παραμύθι

Σε είδα χαμένη να γυρνάς
στους δρόμους και να ψάχνεις για τη λήθη
τσιγάρο το φεγγάρι να κερνάς
μικρή νεράιδα δίχως παραμύθι

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να ‘μαι το παραμύθι σου

Μάγισσες καίνε τα ραβδιά
χορεύοντας στη μέση του χειμώνα
κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες
σε τούτο τον παράξενο αιώνα

Κι αν είναι η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να ‘μαι το παραμύθι σου

Δίνεις παράσταση λοιπόν
με ρόλους που ονειρεύτηκες να ζήσεις
μετράς μες στου καθρέφτη το παρόν
σημάδια που δεν πρόλαβες να κρύψεις

Κι ας μείνει η αλήθεια μας μισή
μόνος κι εγώ όπως κι εσύ
βάλε με στα στήθη σου
να ‘μαι το παραμύθι σου

7)Κούκλα Από Χαρτί

Άλλη μια νύχτα που 'σαι μακριά
Νύχτα με παράπονα βουβά
Νύχτα με παράθυρα κλειστά
Και στο δρόμο γέλια μακρινά

Έφτιαξα μια κούκλα από χαρτί
Κι ένα καραβάκι με πανί
Να 'χεις τέτοιες νύχτες με βροχή
Συντροφιά σαν μένεις μοναχή

Μου πες θα 'ρθεις αύριο να με βρεις
Κι έβαλα τα ρούχα της γιορτής
Σου 'φτιαξα καφέ βαρύ γλυκό
Και τσιγάρο ανάβω για τους δυο

Έφτιαξα μια κούκλα από χαρτί
Κι ένα καραβάκι με πανί
Να 'χεις τέτοιες νύχτες με βροχή
Συντροφιά σαν μένεις μοναχή

Άλλη μια νύχτα που 'σαι μακριά
Νύχτα με παράθυρα κλειστά
Φύτεψα δυο νότες στη σιωπή
άνθισε τραγούδι την αυγή

8)Ο Κ. Αριστείδης

Με τις πιτζάμες τις ριγέ
μπροστά στην γκρίζα οθόνη
κι ένα βαρύ γλυκό καφέ
λουφάζει στο σαλόνι

Δουλειά και σπίτι και δουλειά
σαράντα τόσα χρόνια
πώς μεγαλώνουν τα παιδιά
έτσι τελειώνουν όλα αυτά
θυμάται και χαμογελά
ο κύριος Αριστείδης

Μια Κυριακή απόγευμα
στο δρόμο της Δευτέρας
λιγάκι πριν το ξύπνημα
άλλης μιας ίδιας μέρας

Σηκώνεται απ’ τον καναπέ
και την οθόνη σβήνει
βουτάει το καπέλο του
την πόρτα πίσω κλείνει
ο κύριος Αριστείδης

Τους δρόμους παίρνει στα τυφλά
μονάχος μεσ’ στην πόλη
πόρτες παράθυρα κλειστά
κι αναρωτιέται σιωπηλά
πού να χαθήκαν όλοι

Κατέβηκε στον Πειραιά
λιγάκι πριν τη δύση
με μια συνήθεια παλιά
στο κύμα να μιλήσει

Ένα καράβι όνειρα
μια νύχτα θ’ αρματώσει
και σε απόμακρο νησί
θα πάει να ξεφορτώσει

Ελπίδες, όρκους, έρωτες
ευχές και παραδόσεις
και μια ζωή αντιπαροχή
μία ζωή με δόσεις
ο κύριος Αριστείδης

Με τις πιτζάμες τις ριγέ
μπροστά στη γκρίζα οθόνη
κι ένα βαρύ γλυκό καφέ
βουλιάζει στο σαλόνι

9)Μάτια Που Δεν Βλέπονται

Πάει καιρός που έφυγα και δεν κοιτάζω πίσω
και λες πως δεν κατάλαβες ποτέ σου το γιατί
κι αν τώρα δυσκολεύομαι το στόμα μου να ανοίξω
κάθισα και σου `γραψα δυο λόγια στο χαρτί

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου `πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό

Θυμάσαι που μου έλεγες μας φθάνει η αγάπη
μ’ αγάπη θα γεμίζαμε τις άδειες Κυριακές
ξεθώριασαν οι όρκοι μας και φάνηκε η απάτη
και απόμειναν τα λόγια σου και ο πικρός καφές

Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται
μου `πες κάποιο βράδυ με παράπονο θολό
οι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται
για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό

10)Δε Μ' Ένοιαξε Να Χάσω

Λευκό χαρτί οι σκέψεις μου
Τα λόγια κι οι προβλέψεις μου
Πήγαν κι απόψε στράφι
Και τούτη η νύχτα η θολή
Μοιάζει μποτίλια αδειανή
Που ξέμεινε στο ράφι

Δε μ’ ένοιαξε να χάσω
Κι είπα θα σε ξεχάσω
Μα τις σκιές φοβάμαι
Κι ακόμα σε θυμάμαι

Με αυταπάτες παιδικές
Χάνονται οι μέρες μου αργές
Κι όλα τα αρνιέμαι
Τσιγάρα και φτηνό αλκοόλ
Κι ο θρύλος να μη βάζει γκολ
Κι αποξεχνιέμαι

Δε μ’ ένοιαξε να χάσω
Κι είπα θα σε ξεχάσω
Μα τις σκιές φοβάμαι
Κι ακόμα σε θυμάμαι

Κι αν ίσκιους πάλι κυνηγώ
Είναι που μ’ έμαθες να ζω
Βαθιά μες στο σκοτάδι
Και κάθε ώρα που περνά
Παραμυθιάζομαι ξανά
Πως θα `ρθεις κάποιο βράδυ

Δε μ’ ένοιαξε να χάσω
Κι είπα θα σε ξεχάσω
Μα τις σκιές φοβάμαι
Κι ακόμα σε θυμάμαι

11)Το Τραγούδι Της Πεταλούδας

Για σένα απατεώνισσα
Με τον καημό κανόνισα
Ποτέ να μην χωρίσω

Τις νύχτες μου περπάτησα
Τους φίλους μου παράτησα
Μα εσύ με πήγες πίσω

Μέσα σε άλλη αγκαλιά
Που δίνεις τα φιλιά σου
Πεταλουδίτσα μου ακριβή
Θα κάψεις τα φτερά σου

Για σένα απατεώνισσα
Τα χρόνια μου λησμόνησα
Κι έπεισα τη καρδιά μου

Μία σου λέξη θα `φτανε
Και την ζωή μου θα `φτιαχνε
Όπως τα όνειρά μου

Μέσα σε άλλη αγκαλιά
Που δίνεις τα φιλιά σου
Πεταλουδίτσα μου ακριβή
Θα κάψεις τα φτερά σου

12)Ήλιος Για Τα Μάτια σου

Κούτσα κούτσα το τραγούδι
Μπλέκει στα γρανάζια σου
Σκουπιδάκι μ’ έχεις κάνει
Με τα χίλια νάζια σου

Κοκαλάκι στα μαλλιά σου
Κι ήλιος για τα μάτια σου
Φέγγω ακόμα και τη νύχτα
Προς τα σκαλοπάτια σου

Δίχως τόπο και πατρίδα
Πες μου πώς μεγάλωσες
Σαν παιδάκι ήρθα κοντά σου
Πήρες και με μάλωσες

Κοκαλάκι στα μαλλιά σου
Κι ήλιος για τα μάτια σου
Φέγγω ακόμα και τη νύχτα
Προς τα σκαλοπάτια σου

Στο μικρό σου δαχτυλάκι
Δ αχτυλίδι έπλεξα
Τη ζωή μου δύο γύρους
Κοίτα με πως έμπλεξα

Κοκαλάκι στα μαλλιά σου
Κι ήλιος για τα μάτια
Σου φέγγω ακόμα και τη νύχτα
Προς τα σκαλοπάτια σου

13)Ο Παραμυθάς

Βρίσκω παρέες και γνωστούς
Φίλους καλούς και καρδιακούς
Και λέω παραμύθια

Κι ύστερα τρέχω στα στενά
Ψάχνοντας μες στα σκοτεινά
Να βρω καμιάν αλήθεια

Παραμυθάς γυρνώ ξανά
Σε μέρη γνώριμα παλιά
Με την κιθάρα μου αγκαλιά
Και δυο τραγούδια συντροφιά

Κι όταν για χρόνο αρκετό
Κρατώ το στόμα μου κλειστό
Το παραμύθι σβήνει

Κι όλοι μαζί κατηγορούν
Γιατί δεν πρόλαβα να ειδούν
Και η αυλαία κλείνει

Παραμυθάς γυρνώ ξανά
Σε μέρη γνώριμα παλιά
Με τη κιθάρα μου αγκαλιά
Και δυο τραγούδια συντροφιά

Μα εγώ δεν ήρθα για να δω
Ήρθα μονάχα για να πω
Ρόλο και θα φύγω

Είμαι από μέρη μακρινά
Όπου η αλήθεια
Δεν μετρά πάνω από έναν στίχο

Παραμυθάς γυρνώ ξανά
Σε μέρη γνώριμα παλιά
Με την κιθάρα μου αγκαλιά
Και δυο τραγούδια συντροφιά