Active Member : Cosmos Alivas (2014) υπό κατασκευή

[EnterG]

Cosmos Alivas ‎(2xLP, Album, Ltd, Num) Freestyle Productions none 2014

Tracklist

A1 Intro
A2 Βάστα
A3 Θέμα Χρόνου (C.A. Mix)
Rap [Παρουσίαση] – Stab (2), Βέβηλος
A4 Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;
B1 Cosmos Alivas
B2 Φτάνει Μια Νύχτα
B3 Μας Την Έχουν Στημένη
B4 Μακάρι Να 'ξερα
B5 Παραχρονιά
C1 Τότε Και Τώρα (Yesking Version) Lyrics By, Rap [Παρουσίαση] – Xray Producer – Yesking
C2 Είναι Νωρίς (Alivas Mix)
C3 Που Με Πας; (F The Firstborn Mix) Producer – F The Firstborn
D1 Απάθεια
D2 Να Μάθεις Ν' Αγαπάς
D3 Μη Πετάξεις Πετσέτα (10 Χρόνια Μετά)
D4 Ο Εχθρός Του Λαού (Bonus Track)

phpBB [video]

A1 Intro

Άνοιξη του 2014 κι εμείς σκαρώνουμε την δεύτερη εποχή μας.
Κλείσαμε τους παλιούς λογαριασμούς μας,
κι ελπίζουμε σ' ένα κόσμο αλίβα...

Ρώτα και τα υπόλοιπα αχυρένια σκυλιά που στέκουν δίπλα σου,
όπου ξαστοχήσαμε, έστεκε κάποιο απ' αυτά για να γαβγίσει.
Το κακό είναι τώρα σαν ευτυχία φορεμένο στη γύμνια σου,
ζουβό το βλέμμα σου, τι να μας στερήσει...

Κι όμως, ο πόνος μου, ο κόσμος μου ο αλίβας,
στο θρόνο του γυρνάει, απ' τα λημέρια μου ξαναπερνάει,
έφερε ότι χρωστάει, όλα τα αθέατα απ' της γης τα πέρατα.
Λυμένος κόμπος πια τα μουσαντένια όνειρά σου,
χαμένος κόπος πια, θροχαλιαθίγα? η γωνιά σου,
μα πριν τούτη τη στερνή ακροσκωτιά σου,
ο Προμηθέας θα σου αρνηθεί τη φωτιά για πάντα στη μεριά σου.
Μοιάζω φυλακισμένη, μα στέκω έξω απ' το κελί,
γιατί αν σκεφτούν οι δειλοί τα καταφέρνουν οι τρελοί,
σαν να κράτησε το λάθεμα καιρό πολύ
και η πόρνη που μένει βαθιά στη συστολή.
Η ζωή δεν είναι πρόοδος, είναι ταξίδι και γύρα
κι ο κόσμος παλεύει με τη νιότη του,
το ψέμα είναι του κακόχαρτου η μοίρα
και η αλήθεια ταγκαρισμένη πάνω στο τιμόνι του.

Κι όμως, ο πόνος μου, ο κόσμος μου ο αλίβας,
στο θρόνο του γυρνάει, απ' τα λημέρια μου ξαναπερνάει,
έφερε ότι χρωστάει, όλα τα αθέατα απ' της γης τα πέρατα.
Αρνιέται να 'ναι αληθινός, στέκει εκεί πραγματικός,
συμπονάει λεάνθρωπε το δράμα σου
κι εσύ μια ζαρωματιά του χρόνου, φόβος νωχελικός,
που ότι κατέχεις σε βαραίνει στο διάβα σου.

Αν δεν χαράχτηκε στη γέννα τον αλίβα να ανταμώσεις,
μη σπαταλάς τις προσευχές και τα όνειρά σου,
μια μεθωδία που δεν τολμάς να ακυρώσεις,
είναι το αιώνιο λάθος που ζει στα βάσανά σου.
Όπως ο ηλίθιος το γέλιο, εσύ έχεις την προσευχή,
είσαι το αλύχτημα που ταράζει τη σκέψη μου,
άσε μου λεύτερη μονάχα μια εποχή και θα πειστείς,
ότι ο χρόνος είναι ταίρι μου.

Κι όμως, ο πόνος μου, ο κόσμος μου ο αλίβας,
στο θρόνο του γυρνάει, απ' τα λημέρια μου ξαναπερνάει,
έφερε ότι χρωστάει, όλα τα αθέατα απ' της γης τα πέρατα...

A2 Βάστα

Σαν πεζοπόρος που ψάχνει την ψυχή του
στο Camino De Santiago και μετράει την αντοχή του
Σαν πενηντάρης πεισματάρης στην Κριστιάνια
Στην Αλ-Κουσέγια κόπτη μοναχού τη μετάνοια


Σαν το αλήθεμα εικόνας του Bertrand από ψηλά
στην αλυπησιά του ανθρώπου ένα δάκρυ που κυλά
σαν του πιανίστα στην πλατεία Ταξίμ τη μοναξιά
σαν του παλιάτσου τη μόνη και μπαλωμένη αλλαξιά.

Σαν την αγερασιά ενός Σούφι στο Βαρανάσι
σαν το καντήλι που καίει στα γκρεμνά σε εικονοστάσι
Σαν την αλυγισιά εξόριστου Θιβετιανού στην Κίνα,
σαν το γέλιο παιδιού στην Τσιάπας που κοροϊδεύει την πείνα




Βάστα όπως στο Κίεβο τώρα, οι Εβραίοι και οι Ρομά
σαν οροθετικός στην Αθήνα που δε σιωπά και τολμά
σαν τους Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα
Βάστα στον κόσμο που γεννιέται βλέπω πέρασμα.

Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.


Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.


Σαν τον συγγραφέα λογοκριμμένης παράστασης
σαν τα όνειρα ζωγράφου σε ίδρυμα αποκατάστασης
σαν επιζώντας απ' το Φαρμακονήσι και αζήτητος
σαν Σύριος πρόσφυγας τυφλός κι αμίλητος.




Σα μάνα που στέκεται στο άρρωστο παιδί της
σαν έφηβη Ινδή που υψώνει τη φωνή της

Σα Χιλιάνικο τραγούδι για τη λευτεριά
σα λαβωμένος που δεν ανέχεται την ανημποριά.


Σαν Κρητικός ακατέργαστος βουνίσιος τσοπάνης
σαν τα γερόντια, τα στοιχειά στα χωριά της Μάνης.
Σαν Μαυριτάνικος μύθος πολεμιστή στην Γρανάδα
σαν τη γαλήνη του ναυτικού στην καλάδα.




Βάστα σα στοχασμός στου όχλου την ανεμομιλιά
σαν του μεγάλου φαραγγγιού τη διπλή αντιλαλιά.
Βάστα δίπλα στων πλούσιων το αλυχτομανιό
σα γελαστό παιδί αντίκρυ στο θεριό.


Οι αιμοπότες στην αλυπησιά τους
στους συνετούς τάζουν αθανασία
Και οι προδότες στην αγερασιά τους
ποθούν την απόλυτη εξουσία.


Το αύριο δε χτίζεται απ' τις φήμες
Ο κόσμος ο παλιός τους πεθαίνει
Δεν φτάνουν μόνο οι ρίμες,
άκου το χτες πως βαριανασαίνει.

A3 Θέμα Χρόνου (C.A. Mix) Rap [Παρουσίαση] – Stab (2), Βέβηλος

Θέμα χρόνου ήταν να γίνει η αρχή
κι η φωτιά έφτιαξε παράξενο κράμα
θέμα χρόνου να γεμίσει η ψυχή
με καλό και κακό συνάμα.
Θέμα χρόνου κι όταν φτάσουν εδώ
θα μας ρωτάνε για εκείνο το θαύμα
τότε θα λέμε ότι ζήσαμε εδώ
την αρχή και το τέλος συνάμα.

Θέμα χρόνου ήταν να πάψω να μαζεύω τα χαμένα
κι άλλο θέμα πιο μεγάλο που γνώρισα εμένα
έστω δίπλα σ’ αυτό που σαν τέλος το είχα
το φάρμακο βρήκα για να μου κόψει το βήχα.
Και να σου ακόμα εδώ αντίθετα στις προβλέψεις
δε θα αφήσω φίδι το όνειρό μου να κλέψεις
θα το `χω σωριασμένο πάντα δίπλα στη φωτιά μας
κι αν σε πονάει πιες ένα ψέμα στην υγειά μας.
Χαρά μας κάθε κόμπος στο λαιμό σου
να σου θυμίζει ότι δανείστηκες πολλά για το καλό σου
κι άλλα τόσα που χρωστάς κάντα μασούρι
βάλτα στην πιο ανοιχτή σου τρύπα έτσι για γούρι.
Και θα σ’ αρέσει που τελείως θα `χεις ξεπέσει
θα ξεχάσεις πως στην αρχή είχες πονέσει
για ένα θαύμα που τουλάχιστον θα δω
γιατί όπως βλέπεις είμαι και αντέχω ακόμα εδώ.

Θέμα χρόνου και για μένα ήταν να `ρθω
μεγάλο έκανα ταξίδι κι ας χαθώ
μες τη φωτιά σας το κρύο βάζω της ψυχής μου
και γουστάρω να μετρήσω τα όρια της αντοχής μου.
Δίπλα σε σας κι αν τα λόγια μου ακούγονται μεγάλα
άκουσέ τα εγώ ήπια αλήθεια πριν το γάλα
φέρνω μαζί μου κι όσα ονειρεύτηκα για μένα
δεν παραμυθιάζομαι από κανέναν.
Γι’ αυτό είμαι εδώ, μάλλον ζητούσα το ίδιο θαύμα
μπορεί να είχα να επουλώσω το ίδιο τραύμα
μπορεί και να `τανε γραφτό για να σας δω
είμαι περήφανος όμως που είμαι εδώ.

Το ίδιο κι εγώ κι αφού μιλήσατε για θαύμα
τότε νιώθω τυχερός που το κάναμε συνάμα
και του αλλάξαμε τη ρότα για να ζήσει
και δεν το αφήσαμε στα χέρια τους να σβήσει.
Θέμα χρόνου έτσι απλά κι όλα θα γίνουν
όλοι οι άσχετοι βιαστήκανε για να μας κρίνουν
μήτε καλά μήτε κακά το ίδιο μου κάνει
εμείς τα βράζουμε όλα αυτά στο ίδιο καζάνι.
Αλλιώς θα πάνε όσα κάναμε τόσο καιρό χαράμι
ή αλλιώς θ’ ανέβουμε καβάλα στο καλάμι
γι’ αυτό σου λέω υπομονή κι όλα θα γίνουν
οι άλλοι κόντρα στον αέρα πάντα φτύνουν.
Θέμα χρόνου ήταν που φτάσαμε κι εδώ
και θα `μαι τυχερός αν προλάβω για να δω
κάποιους να ρωτάνε για ένα θαύμα
που την αρχή του ζήσαμε και το τέλος του συνάμα.

A4 Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;

Την πάτησες και πως να ξεκουνήσεις
Ασκάλωτος να βγεις να βλαστημήσεις
Ποιον θες λοιπόν να μου θυμίσεις
Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;

Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;
Γιατί ο μόχθος σου δε βρήκε τον τρόπο γιορτή να γίνει
Σε κάθε σου ξεσήκωμα ποιον είχες να ρωτήσεις
Και την πόρτα της φύλακης σου πίσω άκου θες να κλείνει

Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;
Να τουμπάρεις στα δειλά γιατί δε το κατόρθωσες
Αβούλευτος και απείραχτος πως να νικήσεις
Όταν πονείρευες γιατί δε το διόρθωσες
Απάντα μου λοιπόν

Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;
Ν' αγκαλιάσεις να φιλήσεις ν΄αφεθείς
Ασκάλωτος να βγεις στους δρόμους και να βλαστημήσεις
Πως τα κατάφερες έτσι ν ' αφεθείς

Πως τα κατάφερες έτσι ν ' αφεθείς
Την πάτησες και πως να ξεκουνήσεις
Πόσο Καιρό έχεις ν' αγκαλιάσεις ν΄αφεθείς
Ασκάλωτος να βγεις να βλαστημήσεις
Πες μου τα ωραία πως θα προφτάσεις
Ποιον θες λοιπόν να μου θυμίσεις
Την αδικία κουβαλάς όλης της πλάσης
Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;

Τα 'μαθες πέθανε το εξεργεμένο αύριο
Που θα σου αρνιόταν την βολή
Τώρα πως θα ακριβοθρέψεις την ψυχή σου
Που η εκδίκηση είναι περιττή
Τρόμαξες το ανήκουστο έγινε ρουτίνα
Λόγια σκοτεινά πολύ
Θα σε σύρουν μπροστά απ' τους λυγισμένους
Και γονυπετή

Αυτές τις μέρες δε με νοιάζει που ξεχνάω
Μ' αρέσει μόνο να κοιτάω
Όπου ψηλώνουν οι βλαστοί
Αναβιώνει το φυτίλι καθώς που τραγουδάω
Για τη μεγάλη αθλιότητα που κάναν οι αστοί
Και συ έντρομος λυγώνεσαι στα θυροχτυπήματα
Ενώ με μένα το σκοτάδι συνορεύει
Μου αφήνει προίκα τόσα φερσίματα
Κι ένα στίχο μου να με γυρεύει

Πως τα κατάφερες έτσι ν ' αφεθείς
Την πάτησες και πως να ξεκουνήσεις
Πόσο Καιρό έχεις ν' αγκαλιάσεις ν΄αφεθείς
Ασκάλωτος να βγεις να βλαστημήσεις
Πες μου τα ωραία πως θα προφτάσεις
Ποιον θες λοιπόν να μου θυμίσεις
Την αδικία κουβαλάς όλης της πλάσης
Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;

Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;
Παίρνεις στην πλάτη σου την αδικία όλης της πλάσης
Ποιον θες ξανά να μου θυμίσεις
Ετσί ομόδοξος να πεις πως τα ωραία να προφτάσεις

Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;
? κατοπινό σφαχτάρι
Την πατήσες κι απ τη βολή σου πως να ξεκουνήσεις
Στους σκέρβολους έκαμες την πιο μεγάλη χάρη

Να μη γλεντάς
Να μην στοχάζεις
Και να μην βλαστημάς

Πόσο Καιρό Έχεις Να Γλεντήσεις;

B1 Cosmos Alivas

Κι όμως μάτια μου
δίπλα στου κόσμου την πλάνη
το πρόσχημα πιάνει της αθανασίας
διάλεξε ο καιρός με τη σιωπή τους να πεθάνει
μια στερνή κάνει προσευχή απελπισίας
άνευ ουσίας γιατι ...

Μόνος του ο κόσμος να γιάνει
έχει το βάλσαμο και τη δαιμοναριά του
είναι η συνείδηση μας που δε θα ξεθυμάνει
κι έχει τα όμορφα απλά μια χεριά του.

Αν θα το πιάνω απόψε αδερφέ μου
αγκαζάρω για το αύριο τη μόνη λύση
αντιλαμβάνομαι πως πια οι χαρές μου
ζορίζουν τον τροχό αλλιώς να γυρίσει

Ξεσκοτίζομαι λοιπόν κι αμολιέμαι αρνιέμαι
δε μηχανεύομαι των καιρών τα κρυφοπονηρέματα
καθόλου δε με βοηθάνε δε ξεχνιέμαι
τα όνειρα τα λάθρα σπαταλώ και τα παινέματα

Ψέματα τα στερνοπαίδια απ'τα πέρατα
σαϊτεύουν κέντρο στη φαντασία μας
και γω μια χαρακιά στου κόσμου τα πέρατα
μαρκάρω το μονοπάτι που κρύψαν παρουσία μας
Να 'χω να γυρεύω πάνω στο σκαντζάρισμα
και ν' ερμηνεύω τα λάθη από τα παιδικάτα μου
θα τη γλυτώσω απ' του φόβου το μαρκάρισμα
ρυθμικά να τραγουδιέται σα τα νιάτα μου.

Μόνος του ο κόσμος θα γιάνει
έχει το βάλσαμο και τη δαιμοναριά του
είναι η συνείδηση μας που δε θα ξεθυμάνει
κι έχει τα όμορφα απλά μια χεριά του.

Αντί να μαγεύω την καρδιά απ' τους γενναίους
μασκαρεύω των βουβών τα διαλεχτά
η λησμονιά αγκαλιάζει τους νέους
πέτα ρε το ψέμα ακούστε τα ουρλιαχτά.

Νεκροί και ζώντες όλοι καταπονεμένοι
Και γω την σκέψη μου για κείνους την παιδεύω
Όσοι καταγράφηκαν σαν κερδισμένοι
Είναι γελασμένοι τζάμπα ?

Γράφω κι αναστρέφω τη ροή στ' ανελέητα
φωνάζω και γειτονεύω μ' ολα τα ακαταπόνητα
γελάω παραστέκομαι δίπλα στ' απέριττα
δακρύζω και μπατάρω για πάντα τ' ακλόνητα
Του κόσμου αυτή η δύναμη η αστείρευτη κι ο θρήνος
Που με κάνουν τα ποθητά να ξεσκλαβώνω χώνωμαι
Στα προσχήματα καραδωκώ για το κτήνος
Τα διαλεχτά παραμερίζω και το μετανιώνω .

Το 'χω και γω δροσιά μου στη φοβερή περασιά μου
Χάνω το δίκιο μου πάντα Κι όμως επιμένω
Αν γκατάρω καμμιά φορά στα φρόνιμα τη σκιά μου
Και ενώ σκαμπάζω τους καιρούς πάλι χολένω
Και μ'αναγκάζω με το ζόρι να ησυχάζω
Μήπως τα βήματα ακούσω απ'τους παρόντες
Τους χάρτες που μας φέραν ως εδώ κομματιάζω
Εκείνοι που τους χάραξαν τώρα πια είναι απόντες .

Μόνος του ο κόσμος θα γιάνει
έχει το βάλσαμο και τη δαιμοναριά του
είναι η συνείδηση μας που δε θα ξεθυμάνει
κι έχει τα όμορφα απλά μια χεριά του.

Αντί να μαγεύω την καρδιά απ' τους γενναίους
μασκαρεύω των βουβών τα διαλεχτά
η λησμονιά αγκαλιάζει τους νέους
πέτα ρε το ψέμα ακούστε τα ουρλιαχτά.

B2 Φτάνει Μια Νύχτα

Ρε όσα είπαμε βαριά παλιόφιλε μου
βρήκα κουράγιο πάλι να τα χρεωθώ
όμως μου έμαθε η ζωή ότι αδερφέ μου
μια νύχτα φτάνει να σωθώ.
Όσα είπαμε παλιά κάντε τα πέρα
και στο σκοτάδι που ήταν μέσα μου φοβέρα
ξανά εκεί να μη συρθώ.

Πρώτος εγώ κι ωριμότερος αδειάζω μπροστά τους
κι όλοι αζύγωτοι ας πεθάνουν στα ξεκούνητα τους
Σ αυτά που αμόλησα ψηλά κόβω την καλούμπα
το ανοιχτοκάρδιασμα εκείνοι θα στο λένε κωλοτούμπα
τα δικά μου κάναν υπόθεση δική τους λες
και μοιράστηκα ποτέ τίποτα μαζί τους
εγώ για μένα τα λεγα και την ψυχή μου
σ' ότι γουστάρω βάζω τέλος
ή κάνω αρχή μου.

Ανάλαμπή μου έσιαξες πάλι τους αχρείαστους
και σε μια νύχτα ξέχωρα έβαλες τους παρείσακτους
αυτούς που γήπεδο είχαν κάνει τ' όνειρο μου
τους ανήμπορους που βολευτήκαν στον καιρό μου
όλοι αυτοί που τους χάρισα κάποτε μιλιά
τώρα μου φέρνουν την πιο πικρή αναγουλιά
γιατί απ' το χρόνο ζήτησα να λυθώ
και μια νύχτα έφτανε μόνο να σωθώ .

Ρε όσα είπαμε παλιά κάντε τα πέρα
πρώτος εγώ ζητάω απ' το χρόνο να λυθώ
και στο σκοτάδι που ήταν μέσα μου φοβέρα
ξανά εκεί να μη συρθώ.
Ρε όσα είπαμε βαριά παλιόφιλε μου
βρήκα κουράγιο πάλι να τα χρεωθώ
όμως μου έμαθε η ζωή ότι αδερφέ μου
μια νύχτα φτάνει να σωθώ.

Φτάνει μια νύχτα αν το αύριο σε φωνάζει θάβει
τα λόγια και το μίσος ανασκευάζει
αναστρέφει το χρόνο και σε βάζει στο διάβα σου
και τους λίγους αφήνει να ασχημονούν στη φάρσα σου
τώρα βλέπεις με ποιους ποτέ δε γειτονέψαμε
κι ότι τα ίδια ποτέ δε γυρέψαμε
δυο-τρεις μονάχα σου λέω παλέψαμε
και χωρίς το μίσος αντέξαμε.

Τι ωραίο απ' τους μαλάκες ξαλάφρωμα
και της μνήμης σπουδαίο ?
για να χωρέσει η ζωή τόσα ποιήματα κρίματα
τα ξεπλένει στα 40 κύματα
για να θυμόμαστε που και που ?
απ' τις σπουδαίες στιγμές και την αντιφλογιά
και να 'χουμε κουράγιο στο μέλλον να χρεωθούμε
την αναθυμιά μήπως και σωθούμε.

Ρε όσα είπαμε βαριά παλιόφιλε μου
βρήκα κουράγιο πάλι να τα χρεωθώ
όμως μου έμαθε η ζωή ότι αδερφέ μου
μια νύχτα φτάνει να σωθώ.

B3 Μας Την Έχουν Στημένη

Στ' αύριο ζητάνε χώρο οι ταπεινωμένοι
στα όνειρα ψάχνουν απάγκιο οι κουρασμένοι
στην ελπίδα αφήνονται οι αποκομμένοι
στα όμορφα πρόσεχε μας την έχουν στημένη

Στον καιρό της κρίσης έδαφος αν αφήσεις
σε πλάνες σοφιστίες φήμες και παραισθήσεις
να τρυπώσουν στην ψυχή σου πάνω στ' αλάφιασμα
θα γίνει η σκέψη σου μούχρωμα και ανάγκασμα
διαλέγεις αποτράβηγμα ή σε μαγεύει ο πηγαιμός
κι ανέχεσαι τον μουσαφίρη ή σε τρώει μαρασμός
κι αγριεμός στα μάτια σου απλά θα μοιάζει κομπασμός
ραγιαδισμός προχειρολόγημα κι εκφυλισμός
οι αδικόλαλοι λοιπόν μας την έχουν στημένη
ειν' του χεριού τους οι απόβλητοι και πεινασμένοι
κι αυτός ο αμάθητος λαός τυφλός καμπούρης ουραγός
προστυχεύει απ' το φθόνο κλέφτης υπηρετικός
που τον ξέρουν καλά οι αφέντες του οι πλανευτές
οι ψηφοζήτουλες οι κυκλευτές πολιτευτές
στο χτες αυτοί λίγο εκπροσωπούν το χτες
για το αύριο δρομολογούν τους ξενιστές
να φαν τις σάρκες μας πάνω στη χαύνωση
και λίγο πριν των όπλων την παράδοση
απαιτούν παύση δράσης χωρίς όρους
πάντα βρίσκει η ξεφτίλα αχθοφόρους.

Στ' αύριο (κόντρα στους ομόφρωνες) ζητάνε χώρο οι ταπεινωμένοι
στα όνειρα (μαζί με τους αυτόχθονες) ψάχνουν απάγκιο οι κουρασμένοι
στην ελπίδα (σιωπηλά και καρτερικά)αφήνονται οι αποκομμένοι
στα όμορφα (τα προδωτικά) πρόσεχε μας την έχουν στημένη .

B4 Μακάρι Να 'ξερα

Μακάρι να ξερα ένα δίκαιο τρόπο
μακάρι να άντεχα να κάνω τον κόπο
μακάρι να βρισκα έναν όμορφο τόπο
μακάρι να ξερα

Στο δρόμο να κάθεσαι πάντα
απ τη μεριά που φαντάζεσαι
ότι τα όμορφα θα σ ανταμώσουν
Στον ουρανό όταν πετύχεις
ξαστεριά να εύχεσαι
στα μακρινά αστέρια να ζυγώσουν

Στη θάλασσα να στέκεσαι κοντά στα γιαλοπούλια
και να καλείς τον άνεμο που σεντονιάζει την άμμo
Στο χώμα πρόσεχε μην πατάς του σκουληκιού σακούλια
γιατί κάποτε θα σ εκδικηθούν εκεί χάμω
Στον πάγο για να βρεις την ασφαλή διαδρομή
την αλεπού πάρε από πίσω γλιτώνεις τα ραγίσματαbr
Στη φωτιά να θυμάσαι φτάνει μια στιγμή
για να χάσεις για πάντα όλα σου τα αποκτήματα
Στο σκοτάδι η μόνη συντροφιά είναι το μέτρημα
και ο πιο σύντομος δρόμος για το φως
Στη βροχή να λες ότι είσαι του χειμώνα γέννημα
και θα σε παίρνει στα σοβαρά ο καιρός
Στο βούρκο Μακάρι να ξερα

Μακάρι να ξερα ένα δίκαιο τρόπo
τα μυστικά μου παντού να μοιράζω
Μακάρι να άντεχα να κάνω τον κόπο
να το βουλώνω να μη φρενιάζω
Μακάρι να βρισκα έναν όμορφο τόπο
να μ αναγκάζει τη ζωή να αγκαλιάζω
Μακάρι να ξερα
Μακάρι να ξεραbr το φόβο να μη λογαριάζω

Στα γερόντια μπροστά να μην κλαίγεσαι
να τους μοιάζεις έτοιμος για ζωήρεμα
Απ τους παπάδες συμβουλές μην ανέχεσαι
άσε τους άφωνους πάνω στο πονήρεμα
Αντίκρυ στους μπάτσους να γελάς να ειρωνεύεσαι
να τους φορτώνεις και να τους ζοχαδιάζεις
Απ τους αλήτες μοναχά να μαγεύεσαι
κι απ αυτούς μόνο συμβουλές να χεριάζεις
Στους φασίστες μπροστά να μη σκέφτεσαι
κάνε το θόλωμα να γίνει το ατού σου
Τους δάσκαλους που κάνουν λάθος να σέβεσαι
είναι το αβέβαιο κομμάτι του εαυτού σου
Το κράτος να βλαστημάς και να το σιχτιρίζεις
από γεννησιμιού σου σε δεκατεύει
Το νόμο στα δύσκολα μη τον μπεγεντίζεις
είναι σκαρωμένος για να σε χωρατεύει
Τους φόβους σου να τους ντελαλίζεις
μόνο έτσι απ το παρόν αποβυζαίνουν
Τ αδέρφια σου φίλους μην τους χαρακτηρίσεις
δεν είναι απλά περαστικοί μαζί σου πεθαίνουν

Μακάρι να ξερα ένα δίκαιο τρόπο
τα μυστικά μου παντού να μοιράζω
Μακάρι να άντεχα να κάνω τον κόπο
να το βουλώνω να μη φρενιάζω
Μακάρι να βρισκα έναν όμορφο τόπο
να μ αναγκάζει τη ζωή να αγκαλιάζω
Μακάρι να ξερα το φόβο να μη λογαριάζω

B5 Παραχρονιά

Άλλη μια άκαρπη χρονιά παραχρονιά
μα απο τους άπραγους είναι μικρότερη η ζημιά

C1 Τότε Και Τώρα (Yesking Version) Lyrics By, Rap [Παρουσίαση] – Xray Producer – Yesking

C2 Είναι Νωρίς (Alivas Mix)

C3 Που Με Πας; (F The Firstborn Mix) Producer – F The Firstborn

D1 Απάθεια

D2 Να Μάθεις Ν' Αγαπάς

D3 Μη Πετάξεις Πετσέτα (10 Χρόνια Μετά)

D4 Ο Εχθρός Του Λαού (Bonus Track)